Wojewódzki Szpital dla Nerwowo i Psychicznie Chorych im. dr Józefa Bednarza w Świeciu nad Wisłą jest najstarszym i najdłużej działającym szpitalem psychiatrycznym w Polsce. W 1822 r. po sekularyzacji klasztoru O.O. Bernardynów w poklasztornym budynku powstał stu łóżkowy Szpital Krajowy a w nim 20 łóżek dla chorych psychicznie. Ten mały oddział można uznać za zalążek Szpitala psychiatrycznego. W 1847 r. przystąpiono do budowy Zakładu Psychiatrycznego w Świeciu. Budowa trwała 7 lat.

W dniu 1.04.1855 r szpital rozpoczął swoją działalność. Początkowo liczył 200 łóżek. Później liczba ta systematycznie rosła. Na początku XX w latach 1907-1914 nastąpiła dalsza rozbudowa szpitala. Powstały 4 duże pawilony dla chorych i 2 domy dla lekarzy. Liczba chorych wynosiła 860 w tym 60 w opiece domowej. Już w latach 1910-1914 w szpitalu przebywały również dzieci.

W 1920 r. Szpital został przejęty przez władze polskie. Pierwszym polskim dyrektorem został Stanisław Dekowski. Powstały wtedy liczne warsztaty rzemieślnicze, w których przeprowadzano terapię pracą. Szpital posiadał gospodarstwo rolne o obszarze 300 mórg magdeburskich. W tym czasie organizowano również kursy pielęgniarskie dla podniesienia kwalifikacji personelu. Poza tym zlikwidowano także wysokie mury okalające szpital.

W 1932 r dyrektorem został dr Józef Bednarz. W przededniu wybuchu II wojny światowej pracowało w szpitalu ok. 10 lekarzy i przebywało 1600 pacjentów. Po zajęciu Świecia przez wojska niemieckie w szpitalu zaczął urzędować niemiecki administrator. Pod koniec września rozpoczęła się masowa zagłada chorych psychicznie. Pacjentów transportowano do pobliskich lasów, gdzie dokonywano rozstrzeliwań. W ten sposób zamordowano 1350 pacjentów Krajowego Zakładu Psychiatrycznego w Świeciu. W połowie października do jednego z transportów dołączono dr Józefa Bednarza, który nie skorzystał z możliwości ucieczki ze szpitala. Uważał iż nie godzi mu się zostawiać chorych bez opieki.

W okresie okupacji na terenie zakładu psychiatrycznego utworzono Dom Starców dla Niemców z krajów nadbałtyckich. W 1980r. Szpitalowi nadano imię dr Józefa Bednarza upamiętniając tym samym heroiczną postawę tego wspaniałego lekarza zwanego pomorskim Korczakiem, który tworzył "pomost pomiędzy mentalnościami".

Po wojnie szpital wznowił swą działalność już w kilka tygodni po wyzwoleniu Świecia. Bardzo szybko został odbudowany. A liczba chorych systematycznie wzrastała. Na początku lat 70 tych oscylowała wokół liczby 2000. Tworzono również oddziały w oddalonych od oddalonych od Świecia miejscowościach: w Morsku, Górnej Grupie, Żurawiej Kępie. 

W nocy 30 października 1980 szpital przeżył ogromną tragedię, jaką był pożar budynku w Górnej Grupie. Przebywało tam od 300 do 400 pacjentów. Mimo ofiarnej pomocy zginęło 54 pacjentów a 2 następnych zmarło w szpitalu. Większą część tragicznie zmarłych pacjentów (46) zostało pochowanych w zbiorowej mogile na cmentarzu szpitalnym. Pożar w Górnej Grupie dał inne spojrzenie na funkcjonowanie szpitali psychiatrycznych w Polsce. Zlikwidowano oddziały zamiejscowe, postawiono nacisk na poprawę w oddziałach bezpieczeństwa przeciwpożarowego – budowę  niezbędnych ewakuacyjnych klatek schodowych, zmniejszenie liczebności oddziałów. I tak pod koniec lat osiemdziesiątych stan chorych zmniejsza się do 1000.

Szpital przekształcił się z jednostki budżetowej w SP ZOZ, zmiana formy prawnej nastąpiła w 1999 roku.

W roku 2005 zlikwidowano oddział neurologiczny. Rok później rozpoczęto świadczenie nowych usług medycznych – leczenie metadonem (jedyny taki ośrodek w naszym województwie). Natomiast w roku 2009 swoją działalność rozpoczęły dwa nowe oddziały psychiatrii sądowej o wzmocnionych zabezpieczeniu dla dorosłych i młodzieży.